شعر طنز سبزواری
دِلُم اِلِنج اِلِنج، مِقراض مِقراض
زِ جهلِ جمع و شیّادیِّ، مُرتاض
دِلم وِر موکاوَه، ریش ریش مَرَه
پناهنده مَرَه "امین" به، فیّاض
*****
چی بد کِردُم که زن کردُم، پدر جان؟
تو گفتی و مو نَش نُفتُم، پدر جان
نِظر کو گوشه ی چِشمی زِ جِنت
که پُر رَف کِندیه صَبرُم، پدرجان
دِ خِشت خُم مِدیی تو ای روزا
۶-دِ اِینه چی نَمی دیُم، پدر جان
دِگه محتاج خِکیستَر رَف اِینَه
هنوزُم مو نَمِ فِهمُم، پدرجان
دِ سینه ی اَمنیه هستُم هِمیشه
شکرها با تِبر خواردُم،پدر جان
خدا صَبرُم بِتِه چون صبر ایوب
۱۲-دِ چاهِ ویل اِفتیُّم، پدر جان
نه راهِ پس نه راهِ پیش بومُنده
دِ قِرقَشه گرفتارُم، پدر جان
چی نی ویژ وِر دِلُم مَزنه خدایا؟
هزار بارَه غلط کِردُم، پدرجان
دِ پیش مهمو و مِزبو اِز خِجَلَت
۱۸-وِ پَشنَیه خَنَه زَیُم پدرجان
زِ نفرین و سِنه ی او دِ خَنَه
زِ غِمبادش مو دَر رَفتُم، پدرجان
زورونجَه مَزنَه و ناشکری مِنَه
نَمِتَرسَه مو تِرسویُم، پدرجان
خِویس ِسِمیه ی اَفکارِ تُندِش
۲۴-که ناپخته کِلیچ رَفتُم پدرجان
چی نی وِر خَب زَیُم اِنکار موگُفتی!
دِ سینه ی اَمنیَه بیُّم، پدرجان
دِ پِرخَوِ خَنَه وِر خَب زَیُم خاب
که گپ نَزنُم دِ حَلباسُم، پدرجان
اگر یَلَش کینی هِردَم دِ دَعواس؟
۳۰-نگاه نَمنَ زمین گیرُم،پدرجان
دِ پِرچوم اِوردَه چی خَنَیس؟
خَنَه ی بهتر دِ سر گورُم،پدرجان
دِ خیرات و مِبِرات مرگِ باخرِن
دریغ اِز گربه ی کورُم، پدرجان
دِلم اِلِنج اِلِنج مِقراض مِقراض
۳۶-زِ حَرفاش آو مِرُم هِر دَم، پدرجان
دِلم وِر موکاوَ وقتی می بینُم
دگر کِمتر زِ خاشاکُم ،پدرجان
تمیزِّستو عَفیف و پاکدامن
چی فایده مو دِ زِنجیرُم، پدرجان
غذاهای خوشمزش، با وِجِراش، هم
۴۲-دِگه زَهرُم مَرَه کیرُم،پدرجان
فِضایِ پاک و پاکیزه دِ خَنَه
زِ طَعنه، سِرزِنش سیرُم،پدرجان
به هر رِنگی که مَزنه مو مِرِقصُم
وازُم عمری بدهکارم،پدرجان
"امین" هوم گِر دِ خاو مِدی ایناره؟
یِقین خِرقَه تُهی کِردُم، پدرجان
*****
غلط کِردُم که زن کِردُم،پدرجان!
که ناپخته کِلیچ رَفتُم، پدرجان
دِ پِرخَوِ خَنَه وِر خَب زَیُم خاب
۵۶-که پُر رَف کِندیه صَبرُم،پدرجان
شعر طنز سبزواری ۲۸/۳۳۲۷
۲۳/۵/۴۰۳
ََ