ملت اَ بر حکمِ عاشورا بُدی

دل تنگ نواهای سحر در رمضانم 
وَز وَهن و خرافات محرم نگرانم 
غمخواریِ افرادِ تهیدست به نوروز 
همواره شَرَر می فِکَنَد در دل و جانم
****
 روزِ عاشورا و اصحابِ کِبار
جان فشانیهای پاک و بی شمار 
آه و افسوس و دریغ و درد و داد 
چون خرافه ارزشَش بر باد داد
 در سلوکت گر که عاشورا بُدی
کی؟ چنین اجحاف بر مردم شُدی
غالب افکار ِ سالار شهید 
کی؟ چگونه؟ در کجا آمد پدید؟
اندکی از آرمان آن امام 
در بقای دین و آزادی تمام 
مابقی وَهن و خرافه ارتجاع 
هی مُکرَّر اجتماع و استماع 
ملت اَر بر حکم عاشورا بُدی
کی دِگر ظلم و تعدی می شُدی؟
هان چه؟ می گویی"امین"از کربلا
کیست دیگر جز حسین، خون ِ خدا؟