سور سفره ی نیاکانی(ابوریحان بیرونی)

سورِ سفره ی نیاکانی ایدون باد ایدون باد#

سپاس نخستین به یزدانِ مهر آفرین

سروشان و آموزگارانِ شورآفرین

برآن مرزبانان کشور و رامشگران 

بِخُنیاگران و دِهاقان و پیشه‌وران 

به  یاری یزدان بکوشیم و داد و دَهش

بیادِ روان کُرسِمانِ فرزان منش

بخواهیم و کوشیم و ایدون به یزدان شناخت

ز آیین یزدان شورآفرین سَر نتافت

پلیدی و زشتی و درماندگی دور باد

بر ایران و ایرانیانِ  کهن نور باد 

توان سپهدار لشکر شتابنده باد

مرام دلیری و گردی فزاینده باد 

سرافراز و پاینده بادا وطن ای "امین"

بکوشیم بر داد و مهر و خِرد بیش ازین

#برگردان فرمایشات ابوریحان بیرونی 

غمخواریِ افرادِ تهیدست به نوروز

دل‌تنگ دعاهای سحر در رمضانم
وَز وَهن و خُرافاتِ مُحرَم نگرانم
غَمخواریِ افراد تهیدست به نوروز
همواره شِرَنگی فِکَند در دل‌وجانم
........
مشتاقِ مناجاتِ سحر در رمضانم
در تاب و تَبِ نفس و خِرَد در نوسانم
امیدِ دراین جنگِ نَفَس گیرِخِرَد پیر
این دشمنِ خانگی شودخوارو زمین گیر
وَر نه که شرمنده به روز عَرَساتم
ید۱۴/۱/۱۴۰۰

دلتنگ نواهایِ سحر در رمضانم 

از شادیِ مهمانیِ حق در طَیَرانم

گر مژده نگیرم در اعیادِ خُجَسته

مَغبون و خجالت زده و بس نگرانم

 ا21/12/1402

درنده وحشی درون آدمی با قانون مهار گردد)(فروید)

یک دَرَنّده وحشیی در جان ماست
این درنده بدتر از هر اژدهاست 

رام گردد او به قانونِ مُدُن

بند کن او را به اقسامِ فُنُون
گر رها گردد بَتَر از دیو و دَد
رویِ دَستِ هیتلر و چنگیز زَد
چون رهاگردد زِ اخلاقِ مُدُن 
فتنه‌ها خیزد زِحیوانِ دُرون
چاره چون باشد در فَصل‌ُ الخطام
این به قانون است دیگر والسَلام

غیر این جَبّاری و دیکتاتوریست

دیگر از عقل و خِرَد میدان تُهیست
چون شود آیین و دین پا در میان
از درنده خوییِ نفس اَلامان
 این‌همه گفتی پسر خود وارهان 
مذهب واحد بیاور در میان
 مذهب واحد مرام مَردُمی است
 چون عدالت در همه ادیان یکی است 
به دادودهش استوار است دین
 تو آویزهءِ گوشِ خود کن"امین"
با الهام از فروید

رهایی بوَد در خِرَد ای امین

در جهان ما سه گونه دُزد هَست 
مردِ مِیدانی، توان از این سه رَست
دُزدِ معمولی، سیاسی، مَذهَبی 
قاتلِ اموال و خویِ مَردُمی 
دُزدِ معمولی کُلاهَت می بَرَد 
خورده ای از جنس و مالت می بَرَد 
آنکه دُزدَد اعتبار و آبرو 
زندگی،آینده کار و آرزو 
او بوَد دزدِ سیاسی و دروغ 
این زمانه اُفتَد از،دانش فروغ
دُزدِ مَذهَب از همه بَدتر بوَد 
علم و اندیشه دِگَر اَبتَر شَوَد 
او بِدُزدَد مَردُمی،فَرزانِگی 
شادمانی و خِرَد،آزادگی 
در عَوَض افسردگی و غَم دَهَد 
فَقر و نِکبَت این همه با هَم دَهَد 
دُزدِ معمولی بدنبالش کُنیم 
بَر سیاسی مَذهَبی سَر خَم کُنیم 
دُزدَ معمولی به زندان است و دار 
بر دِگَر دُزدان گُشاییم اِعتبار
رهایی بوَد در خَرَد ای"امین"
که جهل و خرافات گَردَدعَجین
ترجمهء برخی از سخنان ماکسیم گورگی در انجمن نویسندگان شوروی 1916اصلاح در کار خواهش در کار

به فرخنده میلاد مولا رضا(ع)*بزادم ز مامی نجیب النسا

به بیست و دو از ماهِ اُردیبِهشت 
بِزادم من از مامِ نیکو سِرشت
نهادم پدر نام موسی الرضا 
که راضی شوم من به سو القضا

به فرخنده میلادِ هشتم امام 

بِزادم من از مامِ نیکو مَرام
بِزادم دوباره به پنجاه و هَشت 
بِچشمَم زمین و زمان تیره گَشت 
شُدم ضربه فنی و قَطعِ نُخاع 
زِ تلخی دوران شدم بَس شُجاع
به ناچار گشتم به لندن مُقیم 
رَها کَردم از این بَلای عَظیم 
سه باره به هفتاد و هشت زادَمی 
که تَحریمِ تَعلیم بُبریدَمی
دگرباره هشتاد و هشت دُکتری 
دفاعی گرانمایه و گُفتنی 
تو گویی زمانه دو چشمم گشاد 
خِردوَرزی و مَردُمی یاد داد
خِردوَرزی ایرانیان را شَفا 
زِ وَهم و خرافه خدا را پَناه 
خِرد مردمان را زِ آفت رَها 
خِرد آورد سرکشان را براه 
به خُردی شنیدم شَهنامه را
کتابِ وَزین و گرانمایه را 
زِ نظم و زِ معنا شدم در شِگفت 
دِگَر این خردنامه نتوان نوشت 
هزاران درود و هزار آفرین 
به شاهِ سُخن سَنجِ ایران زمین 

امین راضی ام من به جام بلا 

که سوالقضا عینِ حُسن القضا 

به داد و دَهِش کوش و مِهر و خرَد **که جَهل و خشونت جَهان بَر دَرَد

                

در این روزگارانِ قحط و کوید/

                  فساد و فرومایگی شد  شدید /

  به تحریم و دژخیم و هم احتکار/

                     فرومایگان را، شد این ابتکار/

که دین و دیانت همی شد تباه/

                     دیانت به پای سیاست سیاه/

دل از مردمی ها نیابدگَزَند/

                  زِ نامردمی هاست،ریش و نَژَند/

رَوانت به داد و دَهش، زنده دار/

                  که بیداد و خِسّت نیاید    بکار/

قرآن و طبیعت با قرآن در صحنه

العظمهُ لله،سبحان الله 

 

آشفتگی بازار منقولات(احادیث و روایات)سروش

به یزدان اگرماخردداشتیم..کجااین سرانجام بد داشتیم

 

فرهنگ گفتگو و مهربانی در مقابل پیوند خشونت وفقدان منطق

🍀«پیوند خشونت
و
 فقدانِ منطق»
از نشانه های آشکار فقدان منطق
یکی نیز
اِعمال خشونت است؛
خردمندان و منطق داران
نه با سِلاحِ خشونتُ و خشم
که با بیانی انسانی، با منطقی عقلانی و با گفتاری دلپذیر و اخلاقی
و با یک ویژگیِ شگفت و بی مانندِ انسانی، یعنی خویش را به جایِ دیگری گذاری
 با هم گفتُ و شنودی آرام و انسانی دارند؛
هر گاه دیدیم کسی خشونت و خشم را به کار می گیرد
این «احتمال»را بدهیم که
اوـ  

حق نوشته ای از سر درد :دکتر ابوالقاسم رحیمی