که یاَسِ فلسفی حقاََ نمایان است.

در تنگنایِ حادثه‌ای بَس عَمیق و ژَرف 
قتل هَزاره را
به تماشا نشسته ایم 
چه بی دردی؟
چه بی حسی؟
چه درد آلوده دردی را؟
گرفته دامنِ آحاد ملت را!
نگاهِ جامعه مَحو واست و مَبهوت است و نامحسوس 
که یَاسِ فلسفی حقاََ نمایان است 
و ملت سر به زانو در گریبان است 
امیدش رو به پایان است. 
و دشمن هم به فکر فتحِ شایان است 
زَهی اندیشهءِ باطل؟
ولی شیری زِ تنگه سر برآوردست 
چالاک است.
امیدی در دل افکندست 
پِژواکِ رهایی را 
که شاید کم شود دردی 
"امین"کاری زِ دَستَش بر نمی آید
ولی زانو گرفته در بَغَل سَر دَر گریبان است. 
دعاگوی دلیران است. 
 

نفسِ قوی پنجه و مَه پیکرو اِژدَر کُش مَن

آفرین 👏
بر طبع شورانگیز باغ🏡
در دلم روشن شده صد چلچراغ💡💡
عطر گل های شقایق در بهار🌹🌸
در تَمَنّایِ وصال💏
"خوش به حال روزگار"😅
چه نشاط انگیز است؟
رامِش و قَهقَهءِ کبک خرامان دَر دَشت🐦
بَه چه با ناز رَوَد؟💃
سویِ معشوقه چه مستانه شود؟💑
چو نسیمِ سحری در دلِ باد.🌀
و فراگوش به آوازِ قناری در باغ 🏡
چه؟ فرحبخش بود.
 شُر شُرِ آب🌊
نیمه نانی و کتابی، مهوشی👧
دلربایی،دلگشایی،دلکشی.
عمرِ صد ساله به شادی گذرد همچون باد
وَ امین حسرت این ها در دل💙
به خدایش مایل.
به بهشتَش حاصل🚞🏡
اگرَش نَفسِ قوی پَنچه و مَه پیکرو اِژدَرکُش او بُگذارَد😈👹
تجربه ای در سرودهِ نو 

 

تِکه نانی و کتابی،مهوشی
دلربایی،دلگشایی،دلکشی
آه!اگر حاصل شود در کوچه باغ
در دلم روشن شود صد چلچراغ
این دو روزه عمرِ باقی در وصال 
شایدت پایی گذاری در کمال 
گر چنین گنجی بدست آری امین 
در دِلَت نور خدا روشن ببین

زمینه های سقوط یک تمدن

و دروغ،!
چه فراوان شده است؟! 
            به فراوانی دستانِ تُهی!
و تَمَلق که چه غوغا کردست؟!؟
               به فراوانیِ غم در دلِ یک کودکِ کار👬
و چه ارزان شده است؟
آبرو و شرفِ یک انسان!
آه از فَرطِ دو رنگی و نقاق 😫
دل من در تب و تاب 
بخدا گشته کباب💔
راستی مَردُمی و عشق و شرف
 گشته سَراب 😴
چه سراسیمه؟شتابان رود این قوم!
به نابودی خود 
رو به زوال😢😢
با فراوانی اخلاق نَژند😱😲
کی؟رها می شود از شَر و گزند
تو امین باش و قوی💪
نه دل افکار و پریش😩
دل قوی دار به گردندهءِاین چرخِ بُلند 💪💪💪

در تفسیر آیات شریفه 1و2سوره مبارکه معارج وارتباط آن با واقعه غدیر خم وسروده حقیر

 

 

 

                    بسم الله الرحمن الرحیم  

 

      به یمن مصاحبت میمنت ثمری که درسالروز ولادت با سعادت دخت گرامی نبی اکرم، عصاره خلقت ،بهانه وجود، فرزانه عالم هستی، همپایه لنگر

عرش خداهمطراز اولیاءفاطمه الزهرا(س)با حضرت آیة الله علوی عُریضی شریعتمدار حفظه الله تعالی داشتیم نگاشتیم.

به یاد روانشاد استادالاساتید 

مرحوم علامه محمدتقی جعفری(اعلی اللهُ مقامَه)

بشنو از نی چون حکایت می کند

نی ، گیاهی است خود رو ، و در کنار برکه یا رودخانه یا تالاب میروید 
در برخی مکانها ، مثل منطقه شاهرود و دامغان ، در یک روز خاص ، بعد از اذان مغرب ، آتش را در انبوه نیزار رها میکنند و می سوزانند ، و این سوختن تا سحر ادامه میابد 

در دل شب ، بهنگام سوختن نیزار ، صداهایی عجیب و پر از اسرار بگوش میرسد ، و تا سحر غوغایی برپاست
 
دما دم صبح و قبل از طلوع آفتاب ، به نیزار سوخته میروند . 
بعضی از نی ها نسوخته اند 
و در آتش سرخ شده یا بقولی پخته شده اند .

نی های سرخ شده را جمع آوری میکنند و از بین آنها ، جدا سازی آغاز میشود . برخی از نی ها که دارای هفت بند و کمتر از یک متر هستند به درد ساز نی اصیل میخورند .  برخی بدرد فلوت و نی لبک و دوسازه ، قشمه و ... 

اما موضوع اینجاست که آن دسته از نی ها که ساز میشوند ، باید زمانی که نواخته میشوند ، اسرار سوختن را بیان کنند 

بشنو از نی ، چون حکایت میکند
از جدایی ها شکایت میکند

اما در عرفان ، یکی از معانی نی
نه است ، نیی ، نیستی ، هیچ

در حقیقت ، نی ، نماد انسان فارغ از خود است ، دلباخته ی معشوق واقعی و بریده از تمام مادیات و مسائل دنیوی .  
پایین تر از همه خود را می انگارد، ولی در مقابل ، به درک اشرف مخلوقات رسیده  و میداند که معشوق از او تعهد گرفته که:

*الست بربکم ، قالو بلی* 

اما منیت خود را نابود ساخته و از من و تویی ، دو گانه گی و چند گانه گی ، وحدت ساخته و جز او را نمی بیند . 

نی حدیث راه ، پر خون میکند
قصه های عشق ، مجنون میکند

یکشب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد

شعله تا سرگرم کار خویش شد
هر نی ای شمع مزار خویش شد

نی به آتش گفت; کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟

گفت آتش ; بی سبب نفروختم
دعوی بی معنی ات را سوختم

زانکه میگفتی نی ام ، با صد نمود
همچنان در بند خود بودی که بود

مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است

با چنین دعوی چرا ای کم عیار
برگ خود میساختی هر نو بهار ؟

 ✍️ دلت نیامد بپرسی آن نی که سرخ شده و پخته است و کوتاه ، ولی فریاد ساز ندارد ،  به چه کار می آید ؟ . . 

آن نی ، قلم می شود و  بر صفحه زمان می نگارد؛
می گوید و می خروشد و آگاه می کند و گاهی می نالد و شکوه می کند،A
 اما  بی صدا و خاموش...

به فرخنده میلاد مولا رضا(ع)*بزادم ز مامی نجیب النسا

به بیست و دو از ماهِ اُردیبِهشت 
بِزادم من از مامِ نیکو سِرشت
نهادم پدر نام موسی الرضا 
که راضی شوم من به سو القضا

به فرخنده میلادِ هشتم امام 

بِزادم من از مامِ نیکو مَرام
بِزادم دوباره به پنجاه و هَشت 
بِچشمَم زمین و زمان تیره گَشت 
شُدم ضربه فنی و قَطعِ نُخاع 
زِ تلخی دوران شدم بَس شُجاع
به ناچار گشتم به لندن مُقیم 
رَها کَردم از این بَلای عَظیم 
سه باره به هفتاد و هشت زادَمی 
که تَحریمِ تَعلیم بُبریدَمی
دگرباره هشتاد و هشت دُکتری 
دفاعی گرانمایه و گُفتنی 
تو گویی زمانه دو چشمم گشاد 
خِردوَرزی و مَردُمی یاد داد
خِردوَرزی ایرانیان را شَفا 
زِ وَهم و خرافه خدا را پَناه 
خِرد مردمان را زِ آفت رَها 
خِرد آورد سرکشان را براه 
به خُردی شنیدم شَهنامه را
کتابِ وَزین و گرانمایه را 
زِ نظم و زِ معنا شدم در شِگفت 
دِگَر این خردنامه نتوان نوشت 
هزاران درود و هزار آفرین 
به شاهِ سُخن سَنجِ ایران زمین 

امین راضی ام من به جام بلا 

که سوالقضا عینِ حُسن القضا 

به همشهری ام سبزواری درود

درودم به صدرای ایران زمین 
زبانزد در آفاق ویونان وچین
که حکمت از ایشان دوامی گرفت 
به سینا و صدرا قوامی گرفت 
درودی دوباره به شیخ شهید 
به از این سه در فلسفه کس ندید 
به همشهری ام سبزواری درود 
حکیمی در این ورطه جز او نبود 
به همشهری ام سبزواری سلام 
که گفته سخن های ختم کلام 
زاطراف و اکناف گرد آمدند.
که دُّرِمعانی از او بشنوند.

زِ هند و کراچی و مالزیا

خراسانیم قطعه ای از بهشت

به بیست و دو از ماهِ اردیبهشت 
بِزادم من از مامِ نیکو سِرشت
که بابَم مَرا نام موسی نهاد 
خراسانیم در جوارِ بهشت 
بماناد از ما بسی یادگار
چه نیکُو چه بد یا چه زیبا؟چه زشت؟؟
الهی شوم بانیِ  کار خیر
نشاید دُژَم کردم و بد سِرشت 
مبادا شوم بانیِ کارِ شَر
زِ میخانه روی آورم در کُنِشت 

دلتنگ نواهای سحر در رمضانم

دلتنگ دعاهای سحر در رَمَضانم

                 وَز وَهن و خرافاتِ مُحَّرم نگرانم

غمخواریِ افراد تهیدست به نوروز

           همواره شِرَنگی فِکَند در دل و جانم

       از دوران کودکی دلتنگ ماه رمضان می شدم نخست برای شله زرد و دیگر دعای دل انگیز سحرو دعای جوش کبیر شب های قدر و در جوانی نواهای روح انگیز ابوحمزه ثمالی بعد نیمه شب مزید بر علت گشت. 

    شوریختانه دو نوبت از سال دلگیر ودلریش و دژمم نخست جشن های نوروز به نداری فرودستان،شرمندگی پدران و مادران و دل آزردگی ایتام آزرده خاطرم و دیگر ایام عاشورا از وَهنی که به آیین و مذهب می شود تحریفاتی که صورت می گیرد انرژی نهفته و جمع شده و احساسات پاکی که به هدر می رود و با آرمان سرور آزادگان فاصله از زمین تا آسمان دارد 

هنرنمایی دکتر حسین محمدی مبارز(ایلیا)

              دکتر حسین محمدی مبارز شاعری توانا فرهیختهء خوشنام همسر باوفای زینب سادات علوی داماد همشیرهء گرامی ام